Անդամալոյծի կերպարանքով Քրիստոսն ու Նարեկացու գթառատութիւնը

ԺԷ

Գրիգորը եկաւ քեռու մօտ` նրա վանք: Վերջինս ասաց նրան.

- Քո վարդապետ Եղիշէն վախճանուեց: Գնա նրա գերեզման:

[Գրիգորը] ելաւ-գնաց, տեսաւ իր վարդապետի գերեզմանը, համբուրեց այն եւ վերադարձաւ իր վանք: Եկաւ-հասաւ Սուրբ Վարդանի դիմաց: Եւ տեսաւ, որ Քրիստոսն աղքատի ու անդամալոյծի տեսքով ընկած էր ճանապարհին: Գրիգորը ողջունեց նրան եւ կամեցաւ անցնել, սակայն անդամալոյծն ասաց.

- Դո՞ւ ես Գրիգոր Նարեկացին:

Նա ասաց.

- Այո՛:

[Անդամալոյծն] ասաց.

- Աստծո՛ւ սիրուն, առ տար ինձ վանք:

[Գրիգորն] ասաց.

- Ե՛կ ինձ հետ:

- Չեմ կարող,– ասաց [անդամալոյծը],– ինձ շալակդ առ եւ տա՛ր:

Երբ եկան-հասան վանքի ներքեւում գտնուող ջրաղացը, աղքատը ջուր խնդրեց: [Գրիգորը] ջուր առաւ-տուեց նրան: [Աղքատն] ասաց.

- Առուի ջուր մի՛ տուր, այլ տուր աղբիւրի՛ ջուր:

Այդ ժամանակ Գրիգորն աղօթեց առ Աստոած, այդտեղ աղբիւր բխեցրեց եւ ջուր վերցրեց-տուեց աղքատին: Աղքատն ասաց.

- Ես չեմ կարող ձեր վանք գալ, ինձ առ տար Վարագ:

[Գրիգորը], հնազանդուելով նրան, շալակն առաւ եւ տարաւ Վարագ, դրեց եկեղեցու գաւթում: Եկեղեցի մտնելով` երկրպագեց Սեղանին: Վարագի առաջնորդն էր Մխիթար Կախիկ վարդապետը, ով սիրով ընդունեց նրան, իսկ աղքատին չէին տեսնում:

Երեք օր յետոյ սուրբը կամեցաւ գնալ իր տեղը: Եկաւ աղքատի մօտ եւ ասաց.

- Լա՛վ կաց, ահա ես գնում եմ իմ տեղը:

Աղքատն ասաց․

- Այս երեք օր է` այստեղ եմ, եւ ոչ մէկն ինձ չասաց․ «Բարի՛ եկար»: Աստծո՛ւ սիրուն, ինձ տա՛ր քեզ հետ, քանի որ ես անտէր եմ:

[Գրիգորը] նրան առաւ շալակն ու տարաւ: Եկաւ-հասաւ Գաւաղքի դիմաց: Գրիգորը կաղաց եւ չէր կարողանում քայլել: Աղքատն ասաց.

- Ինչո՞ւ ես կաղում: Ես եւս լաւ չեմ զգում․ դիր ինձ գետնին եւ հանգստացիր:

Երբ [Գրիգորը] նրան դրեց գետնին, յետ դարձաւ եւ չտեսաւ աղքատին: Տեսաւ, որ սաստիկ լոյս է ծագել իր շուրջ եւ նայելով վերեւ` տեսաւ Տիրոջը խաչի վրայ: Խաչի վրայից ձայն լսուեց, որն ասաց.

- Ես այն աղքատն եմ, ում դու շալակիդ ունէիր այս վեց օրը: Ով որ յետոյ քո գերեզմանին այցելի երեք անգամ, իր մեղքերին թողութիւն կը գտնի:

[Գրիգորն] այլեւս չտեսաւ նրան եւ եկաւ վանք` իր քեռու մօտ:

Սկզբնաղբիւր: ՄՄ ձեռ. թ. 9861, էջ 12ա-14ա:

Նախորդ | Հաջորդ